Stamatis Gonidis ( Σταμάτης Γονίδης )Kai me pianoun ta klamata ( Και με παίρνουν τα κλάματα )

Έρχεται νύχτα και είμαι μόνος
τίποτα δε με ενδιαφέρει
Εγώ ακόμα την ζητώ
κι εκείνη λέει, δε με ξέρει
Και με πιάνουν τα κλάματα
που 'μαι μόνος χαράματα
οι αναμνήσεις φαντάσματα
της ζωής μου χαλάσματα.
Έρχεται νύχτα και παγώνω
στη μοναξιά μου είμαι χαμένος
Έκανα λάθος και πληρώνω
να 'μαι για σένα τώρα ξένος
Και με πιάνουν τα κλάματα
που 'μαι μόνος χαράματα
οι αναμνήσεις φαντάσματα
της ζωής μου χαλάσματα.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Érchetai nýchta kai eímai mónos
típota de me endiaférei
Egó̱ akóma ti̱n zi̱tó̱
ki ekeíni̱ léei, de me xérei
Kai me piánoun ta klámata
pou 'mai mónos charámata
oi anamní̱seis fantásmata
ti̱s zo̱í̱s mou chalásmata.
Érchetai nýchta kai pagó̱no̱
sti̱ monaxiá mou eímai chaménos
Ékana láthos kai pli̱ró̱no̱
na 'mai gia séna tó̱ra xénos
Kai me piánoun ta klámata
pou 'mai mónos charámata
oi anamní̱seis fantásmata
ti̱s zo̱í̱s mou chalásmata.