Stavros KonstantinouAspra Mpalonia

Δες του ουρανού τις γραμμές
πως αλλάζουνε χρώματα
και χωρίζουν βουνά και χωρίζουν τα σώματα
Δες το φεγγάρι και πιες απ’ το φως του δυο κύματα
οι ζωές μας νησιά που όλο αλλάζουν σχήματα
κι απ’ το δάκρυ σου κλαίω κι απ’ το δάκρυ μου κλαις
Άσπρα μπαλόνια μοιάζουν τα χρόνια σ’ ένα σπασμένο ουρανό
πού να σε ψάξω πώς να πετάξω με ένα φτερό μου κλειστό
άσπρα μπαλόνια χάρτινα χρόνια σύννεφα μοιάζουν παλιά
πώς να τα σπάσω πώς να ξεχάσω όσα θυμάμαι φιλιά
με μια θάλασσα αγκαλιά
Δες του φιλιού τις ρωγμές
σαν αστέρια πως φέγγουνε
και οι δυο αγκαλιά απ’ τον έρωτα φεύγουνε
δες η ζωή δυο στιγμές που τελειώνουν τα θαύματα
λες και σβήνει η καρδιά
απ’ την άμμο τα γράμματα
κι απ’ το δάκρυ σου κλαίω κι απ’ το δάκρυ μου κλαις
Άσπρα μπαλόνια μοιάζουν τα χρόνια σ’ ένα σπασμένο ουρανό
πού να σε ψάξω πώς να πετάξω με ένα φτερό μου κλειστό
άσπρα μπαλόνια χάρτινα χρόνια σύννεφα μοιάζουν παλιά
πώς να τα σπάσω πώς να ξεχάσω όσα θυμάμαι φιλιά
με μια θάλασσα αγκαλιά