Viljið tær nú lýða á
meðan eg man kvøða
Um teir ríku kongarnar
sum eg vil nú um røða
Grani bar gullið av heiði
Brá hann sinum brandi av reiði
Sjúrður vá á orminum
Grani bar gullið av heiði
Hundings synir í randargný
teir skaðan gørdu har
Eitur var í svørinum
teir bóru móti mær
Fávnir eitur ormurin
á Glitrarheiði liggur
Regin er ein góður smiður
fáum er hann dyggur
Hann var sær á leikvøllum
imillum manna herjar
Rívur upp eikikelvi stór
hann lemjir summar til heljar
Eystantil undri heyginum
ið dreingir eyka tal
Dimmur er hesin dapri dagur
niður í mold at fara
Har komm maður á vøllin fram
eingin ið hann kendi
Síðan hatt á høvdi bar
og finskan boga í hendi
Har komm maður á vøllin fram
hann vá við eggjateini
Eyga hevði hann eitt í heysi
knept var brók at beini
Ormurin er skriðin av gullinum
tað man frættast víða
Sjúrður setist á Granar bak
hann býr seg til at ríða
Grani bar gullið av heiði
Brá hann sinum brandi av reiði
Sjúrður vá á orminum
Grani bar gullið av heiði